ปราสาทศีขรภูมิ
ปราสาทศีขรภูมิ อยู่ห่างจากที่ว่าการอำเภอศีขรภูมิ 500 เมตร สร้างขึ้นตามรูปแบบศิลปกรรมเขมรโบราณ ตรงกับศิลปะสมัยบาปวนต่อเนื่องถึงสมัยนครวัด ช่วงพุทธศตวรรษที่ 16-17 เพื่อเป็นศาสนสถานของศาสนาฮินดู ลัทธิไศวนิกาย ที่นับถือพระศิวะและพระอิศวรเป็นเทพเจ้าสูงสุด จนถึงราวพุทธศตวรรษที่ 22-23 ปราสาทศีขรภูมิได้ถูกดัดแปลงให้เป็นวัดในศาสนาพุทธนิกายหินยาน
แผนผังหลักของปราสาท คือ ตัวปราสาทหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ประกอบด้วยปราสาทอิฐ 5 หลัง ตั้งอยู่บนฐานศิลาแลงเดียวกัน โดยมีปราสาทประธานอยู่ตรงกลาง และมีปราสาทบริวารอยู่โดยรอบทั้งสี่มุม ปราสาทแต่ละหลังมีลักษณะเหมือนกัน คือตัวปราสาทก่อสร้างด้วยอิฐ หินทราย และศิลาแลง มีบันไดทางขึ้นและประตูทางเข้าด้านทิศตะวันออกเพียงด้านเดียว จุดที่น่าสนใจโดยรอบของปราสาทศีขรภูมิ ได้แก่ ทับหลังหินทรายเหนือกรอบประตูทางเข้าปราสาทประธาน สลักเป็นรูปศิวนาฏราช (พระศิวะทรงฟ้อนรำ) อยู่บนหงส์ 3 ตัว เหนือหน้ากาล แวดล้อมไปด้วยบริวารที่ร่วมทรงดนตรี รูปสลักที่สำคัญทางด้านขวาของพระองค์คือพระนารายณ์และพระอุมา ส่วนทางด้านซ้ายของพระองค์คือพระพรหมและพระคเณศ ในส่วนของตำแหน่งเสาประดับผนังปราสาทประธานนั้น ส่วนด้านหน้าสลักเป็นรูปนางอัปสร ส่วนด้านบนเหนือศีรษะสลักลายประจำยามก้ามปู และส่วนด้านข้างสลักเป็นรูปทวารบาล ซึ่งเป็นเทพผู้รักษาประตู ส่วนปราสาทบริวารพบทับหลัง 2 ชิ้น ปัจจุบันถูกนำไปเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพิมาย จังหวัดนครราชสีมา สลักเป็นรูปแสดงเหตุการณ์ตอนพระกฤษณาวตาร
